Usul usul yağmurda ıslanır bedenim
Ruhunda bir sızı var bilmem nedendir
Bu hayal alemi mi son buldu
Aynalar mi kırıldı ellerimde bilemedim

Yüreğimde anlayamadığım bir sancı çakılı kaldı
Ufak ufak parçalanıyor bedenim
Ve usul usul yürüyorum arnavut kaldırımlı sokaklarda
Ne sen varsın yanımda ne de senin bir kokun

Elim kolum bağlanmış çaresizlik nedir
dediğinde
Herşeyi düşünüp hiçbir şey yapamamak Söyleyememek saklamak tüm unsurlarıyla onca sırrı

Beynim kaynıyor beynim
Susmak ta yoruyormuş insanı
Ah bir bilsen ahımı figanımı
Bu kara lekeli şehre geri dönüş nedenimi

Ufukta yalnızlık var yüreğimde ise elem Düş kırıkları sardı etrafımı
Ah hayat sen bana neler ettin bu kırk yaşıma kadara
Geçmişi ölüm kokan gelecek umudu olmayan benden

Kuşlar uçuyor bak yine alçaktan alıp Götürmek için mi geldiler
Mutlu kaldığım o bir kaç günü elimden.
Ah be hayat sen neye yaradın ki bundan sonra ne olasın
Kaybolup kendimde bedenimi terk edesim geliyor.