Mâzinin gölgesinde can verirken umutlar
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.
Her gece düşlerimde kızıl, kara bulutlar
Boğuluyor sevdamız efkârımın selinde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Gönlümün Kâbil’iyim hem akıl fukarası
Sana karşı mahcubum yüzüm katran karası
Vebalini taşımak nasıl yürek yarası
Kurumuş gül kokusu gelir seher yelinde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Tozpembe hayallerim buz tutar penceremde
Semâdan hüzün yağar, dert kaynar tenceremde
Aşkın yürek yakarken çığlıksın hançeremde
Acep kime ‘‘canım’’ der, kimin ismi dilinde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Şimdiki aklım olsa dünyaları yakardım
Dost sandığım ağyâra sanma dönüp bakardım
Gümrah bir çağlayanım aşka doğru akardım
Kargalar mı ötüyor has bahçenin gülünde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Duygularım depreşir bir kırlangıç sesiyle
Gökkubbe ağlar bize ateşten nefesiyle
Dünyam yerle bir olur muhannet bûsesiyle
Savaş çoktan başlamış haramiler ilinde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Hiç aklımdan çıkmıyor ala çakır gözlerin
Kalbimi parçalıyor son bakışın, sözlerin
Sinem nâr-ı cehennem, ortasında izlerin
Yürek yakan türküsün sazımın bam telinde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Feryat figan boşuna zaman geri döner mi
İki tatlı söz ile gönül almak hüner mi
Can bedende durdukça acılarım diner mi
Ağlar Mecnun hâlime tufan olur çölünde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

Seni dünya gözüyle son bir defa göreydim
Ürkek bir tavşan gibi gözüne göz süreydim
Helallik alıp senden canı bedel vereydim
Sönmemiş köz gizlenir bu yangının külünde
Bembeyaz bir güvercin kuzgunların elinde.

............................................. Turgut Yörükoğlu