Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
Bir yanım nasihatta alıngan gençliğimle
Bir yanım demde
Dert edilmiş ne varsa döküyor içini bir yanım
Bir yanımsa eksiğimi tamamlama telaşında...

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
Yollar almıyor ser hoşluğunu gecenin
Kim demiş yalnız içilmez diye ?
Yalnızlığın kadehine bir mey koyda gör
Kendi şerefine içmeyeceksen neye yarar yaşamak...

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
Kendime sakladığım ne varsa döktüm sır diye
Kırdım esaret denilen sırdan aynalarımın zincirini
Bir bedene büründürdüm ruhumu dost ettim kendime
Serden gayrısı yalanmış geç anladım...

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
Üzerime düşen ne ise ezildim ağırlığında
Ezildim ama ezdirmedim hak denilen insanlığı
Düşürmedim dili zehir olan zalim diline
Sarıldım kalleş pusularda
Yine de teslim etmedim ruhu ele...

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
Elleme beni gardaşlık
Yağımda kavrulup
Demimde dövüldüm yıllarca
Etmez benden gayrısı bu bedene ilaç
Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece
Bırak içeyim kendimle baş başa....

Çağdaş DURMAZ