Maraş’ta koptu kıyamet sallandı yerler .gökler.
Soğuk beton altında can verdi nice bebekler.

Ölmeyeceğiz sanarken nereden çıktı deprem.
Yarının hesabını yaparken yazmıştı kalem.

Yüreklere düştü ateş kalmadı bacı,kardeş.
Üstümüzde toprak yığını görünmüyor Güneş.

Yakınının cesediyle sarmaş dolaş yatanlar.
Siyasi rant için enkaz önünde kırıtanlar.

Babanın eli içinde kızının soğuk eli.
İnsanoğlunun çaresizliği yüzünden belli.

Mezardan çıkar gibi günler sonra çıkan canlar.
Bu acıyı yüreğine ateş düşenler anlar.

Gücümüze güvenirken bir anda aciz kaldık.
Gecenin karanlığında sallanarak uyandık.

Gidene mi acırsın,geride kalanlara mı?
Göçük altında yatan bilmez gün ak mı kara mı?

Nice insanları gördük devleşerek çıktılar.
Ve nice insanları gördük sadece can sıktılar.

Kimisi enkazın altına bedenini koydu.
Kimisi de yolları kesti, konvoyları soydu.

Hırsımıza yenildik ev üzerine ev yaptık.
Doymadı gözümüz parsa üstüne parsa kaptık.

Ey insanoğlu bilmez misin kefenin cebi yok.
Çalmışsın malzemeden alçaklığının dibi yok .

Mezara girince uyanacağız uykumuzdan.
Boynuzsuz koyun hakkını alacak boynuzludan.

Mehmet BULUT