GÖNÜL ŞEHRİMGÖNÜL ŞEHRİM Bir ukteydi içimde, çocukluğuma dair Hayatı yazacaktım, öykü, roman ya şiir Peşinden koşamadım yıktım hayallerimi Öksüz ve yetim kaldı, gönlümde ki bu şehir Geriden geldi ömrüm, yaklaştım sona doğru Yüreğimde yıllardır, sızlar durur bu ağrı Takıldım engeline, geçemedim önüne Bilemedim yolların, hangisi eğri doğru Kabuk tutan yaramı defalarca kanattım Cefakâr şu gönlümü sabır ile donattım Yaşarken efsaneye dönüşmek vardı elbet Belki bilinmezlikten çıka gelen sanattım Necla sen söyle yara, yarayla sarılır mı ? Çilesini çekmeden menzile varılır mı? İmtihan çeşit çeşit uyar mı birbirine Sarp yokuşu geçmeden hakikat derilir mi? |