Gecenin zifiri karanliğında...
Kimseler seni göremez...
Dertlerinle baş başa kalırsın..

Çünkü!...
O karanlık bir çarşaf gibi her şeyi örter.
Hele birde, dertli ve hüzünlü isen...
Gözünden akan yaşlar...
Usul usul kalbine akar.
Kor ateş gibi
Için de sakladığın o duyguları...
Kimseye söyleyemediğin için de, saklı kalan...
Sevgini, öfkeni atarsın...
Geceye haykırmak gelir içinden...
Bağıra bağıra...
Sevdiğine bile söylemeye cesaret edemediğin...
O saf ve temiz sevgiyi...
Acılarının içine sararsın...
Hepsini birden kalbine... Kapansın diye, gömersin...
O karanlık gecede alel, acele kaçarsın...
Panik bir halde..
Bir an önce kapanmaz sandığın...
O yaralar kapansın diye.
İçinden dua eder.
Belki de, ümitsz olan hasretini örtersin geceye...
Bazen sevgiliye...
Bazen güzel günlere...
Nisbet edercesine..
Nalet edersin!
Neden?
Niye?
Niçin?
Diye....
Dinçer Dayı