sıralı okunması gereken bir köy hikayesi
devam edecek!

“-dee! onu decen, Ismayıl..” dedi
“i(l)k gözağrısısın”
“can yoldaşısın”
“bi denesin” deye
anan senin üsdüne bek titireridi,
duyulmuş, görülmüş gibi deği(l)
bek düşgünüdü, vallahi billahi
nere ğetsem seni yanıma gatardı
emme ille de elinde bi çomaç olu(ru)du
beni elceğizleriynen beslemeğ uçu(n),
bi mahanaynan
beni bek severdi,
netsem gızmazdı,
vazgeşmedi
her zaman golladı,
möhümsedi
beni bek severdi anan
ta öyle.. anamdan
vallaha özanamdan eleri
.
ıramatlıg Gellabam,
nurlar içinde yatasıca;
Musduğuumm deridi
ciğeriinden bi “Musduğum” taha
gözeller gözeli Gellebam
…
ya benn..
ebi cetti, se(v)men
ben seni hiş se(v)mezdim
emme Gellabamın gözel hatırından da çıkamazdım
onun yannında kimseye
sana düşgünnüğüne gatlanamazdım
işdehe ne bileyin
çocukluk işdehe
anayın başga bi evin gelini oluşuna
başgasının garısı oluşuna
hele sana heş valla..
heş gatlanamazdım,
ifrit olurdum baya bildiğin
kinnenirdim, garazlanıdım..
başına ne getirsem de canın acısa deye
can paralardım..”
.
geldi geşdi..
gönlüm ırazı gelmedi
heş bi ölüme, heş bi cenazeye
gönnüm ırazı ğelmezdi zati
emme..
hayatda bi bobayın ölmesi uçun
her fırsantda dova ederdim
bi de senin,
neyeyse?
en sevmediğim çocuğudun”
.
“-olur mu Mustafa abi
sen kurtarırdın beni dayaktan,
kimselere dövdürmezdin,
yanından eğsmezdin,
sen olmasan
beni oyuna bile almazlardı ki
çelimsizdim ya “ana kuzusu” derlerdi,
“püskevit çocu(ğu)” derlerdi,
“gede” derlerdi
“goca herif dölü” derlerdi
emme sokakta sen varsan
beni evde tutamazlardı
bilirdim ki; sen beni kollardın,
gözedirdin,
kimselere ezdirmezdin”
…
“-sen öyle san Ismayııll..
sen gene öyle san!
Ismayıl hâlâ o sef çocuksun,
hâlâ o sef oğlan
asıl onnarı ben ıvgalar,
seni avkalatdırıdım,
çelme dakdırtdırıdım
değilise oyuna almazdım ki onnarı
efradım etmezdim
topa deği(l) onnara ğirişirdim
galeyi deği(l)
onnarı topa dutardım
onnar başına gelceği göze alamazdılar
bek nakısıdım
bek hinidim
bek şer’idim dedim ya!
….
Allah cirmimden gorusun valla
hinciii, ben döğsem; benden neşet etse;?
anana, gözel gellabama garşı ayıp olcag ya
ben has-öz döğdürüdüm onnara seni
“eseltmen şu cavır eniğini”..
“haşat edin” deye
..
neçeden sonura, ortaya çıkar,
bunnara bi gözükürdüm
faradak, bi yaygara,
o değilden bi “het hüt” palavra
görüküvürü(r)düm,
elleri ma(h)kım-naçar
güya ben gurtarmış olu(r)dum seni
onnar gaçar;
tun tun yiterleridi
emme sonura benden
“eferim”i alırlarıdı” o başga
Imız anasının holluğunu çalar
Gulosmandan birer
cızılı şeker
bu ne “ağıl”
“herkeş evine dağıl”
.
sana da gonşu evlerin camını gırdırıdım
ne ilazım gelse evinizden
başga birinin evinden
onun bunun tarlasından
aklıma ne ğeli(r)se zıyan
boban az cereme çekmedi
bilir emme bana bişiy deyemezdi
“-olsun canım ne önemi var şimdi”
“-öyle deme Ismayııll …
öyle deme hinci