sıralı okunması gerek bir köy hikayesi

“-Alı dayım!..
tabi sen bilmen!
aah gadın “bobayeğit” gara dayım
habarı mı var olandan bitenden
ter(h)is olunca barabar sen
eller gibi manolyayı
bazar arabasını
bekleme!
vesayıt dutma;
dümdüz yoldan gelme de
o sevincinen yayan-yapıldak düşüvü yollara
Gursarı, Akdışar, Tokmacığa girmeden
beri yandan Beldecik üsdünden
gecenin bi behrinde
enive(r) köye….
.
bi ağşamüsdü
ekmek yeyoduk
köpek ürdü
neyye hırlamadı deyoduk
garayağız zıravıt gibi biri
anama sarılıvidi
anam sayıklayıp duruydu öyle
“garadayım” deyip seğirtdim bende
üstaya(ğa)gakdık evcek
saykı ne varıdı sevincek!
.
“keşge esgerlikde galaydın
ebem ardından yanaydın
da!; bu hale şahit olmayaydın
emme çare yok! elden ne ğeli(r)
böyle olacak; takdiri ilahi
ben de bunnarı ğördüm yaşadım”
dura dura anlattı, kendinden geçti
ikide bir yeniyle gözlerini sildi
.
“(v)merem oldu ğetdi, bobayeğit Alı Dayım
ne zaman yadıma ğelse böyle a(ğ)ların(m)”
…
anam ıramatlıg ardından ağıtlar yakar
sabah demezdi
ağşam bilmezdi
yatar gakar
o Hacı Dedene ileniridi
ebene “yerler yeyesice” derdi
yer hankını yemedi”
“…”
“donuz mezerinde yatasıca”
“…”
“odu ocaa(ğı) kör galasıca”
“…”
“gahrolasıca, hortlayasıca”
“…”
“yerler yeyesice”,
“…”
“boynun altında galasıca”
“…”
“gönenmeyesice”
“…”
“gamyonnar altında ğalasıca”
!
“kökü kökme(ği)
zürrüyeti kesilesice” deye
ebem gilde de bizim evdede
bi taha yüzler gülmedi
heş bi ğün eyi olmadı
esginki ğibi
.
anan bobana da vardı emme..
adı “gellabam” galdı ğetdi,
ah… ahh gözel Gellebamm”
!
“dünnalar ğözeli”