2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
400
Okunma
sıralı okunmalıdır
“-onnarın ki öyle bi havaslığıdı işdehe
öyle böyle deği(l), emme…
o! ! o yok mu oooo o gahrolasıca eben
o gavır yerinde singildeyesice
donuz mezerinde yatasıca Hacı Deden”
?
“beş sarı liraynan üş aydan maada
deve sırtında getmiş göya; Hecaz’a
“..”
“-elden ne ğelir gaderde yoğusa
gahpa felek etmiş edeceğini
fakırın-garibin yüzü ğüler mi
annadım emme nece sonura,
.
boban uçun “hurada bi gapı ğonşu çocuğu
hemi; bize de bakarlar
a(ğ)zımızın öğünde olu(r) ğederler” deye
Alı Dayım esgercilikdeykene
Gellabamı veriymiş üş çocuklu bobana
.
ıccık da bobayın halı vahdı eyiydi zahar
alt tarafı çoban; Alı Dayımın nesi var
demek ki baya eyi bi “ağırlık” aldıysalar
.
Ananı!., ğözeller ğözeli ananı
dayıma havasıkana dutmuş da
ğözeller ğözeli gellabamı
“üş çocukdan sonura
boban olacak mosulamaza”
….
“verivimişler” neyeyse, ben de;
“gözeler gözeli gellebamın düğünü” deye
o sevincine(n)
bi oynayvıdım ya hu,
bi oynayvıdım, bi galgıyvıdım
zırtıl da bişiyin, ele-avıca sığmazıdım
nassı! hemi de nassı oynadım biliyon mu
gelin olmak ne bildiğim mi mar
.
“gellebam uçu(n)” oynayon zahar
ellere düğünüdü de
benim gönnüm bayram etdi
alkım ileri ğeri erdiğinden mi
bildiğimden mi yau çocukluğ işdehe!
işdehe böyle”.. aklım sıra
öyle ya!
gellabamın gelin olduğuna seviniyon
gelin olmak ne biliyon mu
kime gelin olduğu,
umurumda mı
.
Anaca(ğı)zım surat ediyo
abdal davılının öğünden alıp gediyo
verip alıp zokurdanıyo
tenimi buruyo ha bire
tembih ediyo kırk kere
“ğetme” deyo da
ben taha ilk fırsantda
yes-ediyon “gellabamın düğününe”
davılın öğüne
.
hinciki bu Cafaroğlunun bobası
uzakdan dayımımış davılcı
o da bireş beninen ilgilenince
çocuğ aklı
aklım erse..
bilsem gelin olmanın ne demeğ olduğunu
gellebam ellere ğelin oldu
el dediğim dee..
bizim garşı ğapı-gonşu
düğününde oynadım
anam onnardan yanna bakmadı
elden geldik gadak bana da bakdırtmadı
damın o cehedini gapatdı
aradaki duvarları yükseltdi
çelen-melen etdi
bi taha da anayın adını-madını anmadı
ulen çocuk; içimi bi anan yakdı..
bi de senn..
!
bitecik sen; ulen çocuk
bitecik gellabam
nere ğetse peşine dakılı(r)dım
“gucuukk”
dedimiydi guca(ğı)na atlardım
görsen nassı sarılıdık
kırk yıllık hasiretine(n)
ha deyince gucuğundan endirmezdi beni
hiş oynamamıyın düğününde
işde aklım erdi ereli
senin annaca(ğı)n o ğünden berli
hâlâ eller gibi oynayaman düğünnerde”
gellabamı ele ğelin ediyomuş gibi
düğünnerde bana esgisi ğibi ğelmedi
gapba ğenşlik..
emme ille çocukluk
getdi mi.. ğetdi ğari gelmdi,
içim hep yandı gellabama emme nahıl
ah ulen çocuk
aah ahh Ismayıl..
“……”
5.0
100% (5)