Sizler çölde bir kum tanesi gibiydiniz
O bir çöl rüzgarı
Her savuruşunda kalemini
Dağıldınız…


Siz kuruyan dalda yaprak gibiydiniz
O, şiirin ağacı
Ki durmadan ağacı taşladınız
Tek bir imge düşmedi
Üzerinize…


O bir şiir tanrısıydı
Siz de kulları
İmgeler yağdırırdı
Etek uçlarından başınız önde toplardınız
İyilik ve güzellik adına ne varsa
Haykırdı
Kör ve sağır yüreklerinize
İnanmadınız
İnanmadığı herşeyi söyledi dürüstçe
Köstebek yuvalarınızda ihanet
Fısıldaştınız


Yalan sevdaları afyon yüklü ruhlarınıza meze
Yaparken
Kaç şiiri talan edip
Kaç şairi çarmıha gerdiniz
Bar masalarında ,masa üstünde
Fettan kan kırmızı dudakların
bir sigara külünde eritirken
isterik hayallerinizi
Aynada unuttuğunuz yüzsüzlügünüze
Gülümsediniz…

Bilmezmisiniz
Tanrılar asla ölmez
Şiir dökülür
Kara gecelerinize
Bir yıldız şahitlik eder bir de ay…
Şiirin
Şairle
Sevişmesine…