Çanakkale Destanı
İşte diyordu tarih, Çanakkale geçilmez!
Beyaz kefen giyene kara urba biçilmez.
Gelibolu bir hisar surda gedik açılmaz.
Pusu kuran düşmana aman vermez yiğidim!
Destan yazan yüreğe korku girmez yiğidim!

Hendekler kazılmıştı süngülerle zamandan.
Sis dağı gökyüzünü kaplamıştı dumandan.
Savaş değil şahadet istiyordu kumandan.
Bu ordu şehadetten geri durmaz yiğidim!
Destan yazan yüreğe korku girmez yiğidim!

Tarihlere sığmıyor, bu nasıl bir amandır!
Yedi düvel düşmanı birbirinden yamandır.
Akan şu kızıl kanın muhtevası imandır.
Kanla toprak yoğuran vatan vermez yiğidim!
Bir destan yazılıyor korku bilmez yiğidim!

Tarihin akışına yön vermişti bu savaş.
Ölümü öldürmüştü, gövdedeki her bir baş.
Tabyaların önünde dizilmişti onca naaş.
Mevla şehitlerine günah sormaz yiğidim!
Bir destan yazılıyor korku bilmez yiğidim!

Topyekûn verilmiştir amansız mücadele.
Destanlar yazılırken olmazdı asla hile.
Binmişti boynumuza kundağa girmiş çile.
Mermi yağan savaşta aman vermez yiğidim!
Bir destan yazılıyor korku bilmez yiğidim!

İşte o pak destanın simgesidir, al bayrak.
Göklerde salındıkça, ruhumu okşayarak…
Ona selam dururum alnım açık yüzüm ak.
Gayri vatan nöbeti bizi yormaz yiğidim!
Bir destan yazılıyor korku bilmez yiğidim!