Vuslat bir sabaha uyanmaktır bende.
Sevmek en büyük davam.

Ayaz çalıyorken kapımda,
Papatyaları dinlemektir gece yarısında.

Değilim akıl dengi.
Raks ediyorken perdeler,
Soluk bir düş bende sevgi.

Kimdir kırlangıçları penceresinde saklayan.
Bırak;
Varsa kaderde sana sarılmak,
Kanatlarında taşır gökkuşağını,
Ah, sana kavuşmak.

Değiliz yer ile yeksan,
Geliyorsak eğer topraktan,
Kalbim mezar,
Seni yoğurdum orada,
Hiç durmadan.

Kalırsan ömrüme vuku olur gözlerin,
Eskimiş kağıtlara ellerini çizdim,
Soğuktu; kusura kalma.
Hayalin yetmedi,
Kor oldu yakınca ellerin.

Bırak iki kelam tebessüm,
Köhne kaldın bende hazan gülüşlüm,
Gamzelerinde üşüdüm!


Müteşekkirim, namütenahi bir özlemle kaldığım için.
Yeis bir sessizlikte karşılıyorum, saçının dalgalarını
Safderun bir göz yaşı ile aralıyorum sensizliğin kapısını,
Canhıraş bir rüzgar hatırlatıyor perdelere,
Eşyasız bir evin yalnızlığını..

Mukadderat kalmış, gülücüğünün değdiği o gökyüzü
Yağmur değildi, sebebi gökkuşağının.
Göç eden kuşlara bakışın..
Berceste bir göz kırpma ile,
Sahibisin, yüreğimde açan bulutların..

Pâyidar bir hüzün ile aralıyorum, yolculuğu
Dilhun adımlar ile, zehir zemberek kalan bu uğuntu,
Köhne bir diyarda bırakıyor ellerime sonsuzluğu.
Sensiz kalmak.
Velhasıl; hayat, bir yaprak parçası ile dalından uçtu.

Ne mümteni ne mümkün kaldı yüreğim sana,
Ne şiirler yazacak bir manzara.
Asırlar geçse kapanmayacak bir yara,
Dağlasan, kollarımı açtığım vakit
Yokluğunda atlanmıyor, sonu sonsuzluk olan bu eşik.