Bir Millet ki gözleri dönmüş sırtlana karşı
Zafer için duada, titretiyorlar arşı.
Çanakkale içinde garip Aynalı Çarşı.
İngilizler sarayın bahçesinde göz süzer.
Mandayı önerirler türlü iltifat düzer.

’’Zulmü alkışlayamam ’’diyordu Koca Akif.
Dizeler sıralıyor her bir hecesi zarif.
Vatan ve istiklalin anlamıydı bu tarif.
Yeni kıta Türkleri dize getirmek ister.
Yapacağı zulmünü özgürlük ile süsler.

Oysa ki bu özgürlük Türk’ün karakteridir.
Doğan her babayiğit Vatanının eridir.
Bu Vatan ki milletin otağıdır -evidir.
Bu uğurda şehadete yürümesi yeridir.

Akif böyle bir anda Milletin nabzın tuttu.
Vatanın selameti için kendin unuttu.
Bilgilendirdi halkı cehaleti kuruttu.
Yüreğe işlediği zafer,istiklal-umuttu.

Hatip oldu kürsüde birliğe davet etti.
Zira esaret -yokluk halkın canına yetti.
Davet aldı Meclisten duydu Cumhuriyeti.
Marşı kaleme aldı buydu onun niyeti.

İstiklal bu Millete ne çok yaraşıyordu.
Özgürlüğü uğruna dağları aşıyordu.
Genlerinde Atasının izini taşıyordu.
Düşmanların cehline en çok o şaşıyordu.

Zulme çanak tutanlar yenildi birer birer.
Vatanın her karışı önemli-kutsal değer.
Özgürlük aşığına zincir vurulmaz meğer.
’’Ya istiklal ya ölüm ’’ diyerek koşuyordu.


Emine Balı Oğuz