Son deprem bizlere çok şey öğretti
Nasıl kurtuluruz, onu öğrendik.
Depreme ilişkin çok şey söylendi.
Nasıl unuturuz onu öğrendik.

Sanki yaşamadık biz bu kazayı
Kaderle kuşattık Arzı fezayı
Vatandaşa kestik bütün cezayı
Sorumlu; sorumsuz yolu öğrendik.

Helallik istedik sağ kalanlardan
Kaderi suçladık tüm olanlardan
Tedbiri terk ettik arta kalandan
Vebal yükleyecek yolu öğrendik.

Halbuki depremin ilk saatleri
Gelir her enkazdan imdat sesleri
Tükenmez belki de son nefesleri.
Azrail’e dur demeyi öğrendik.

Kurtulan kurtuldu enkaz altından
Koştu kurtarmaya yakınlarından
Biri dokundu ki omuzlarından
Sabır telkin eden dili öğrendik.

Tek bir vücut olduk bütün Türkiye
Yok olmasın canlar kurtulsun diye.
Milli seferberlik geldi ülkeye.
Emre itaati, duru öğrendik.

Koştu gitti önden gönül erleri.
Koştu küçük büyük tüm neferleri.
Cana can oldular ilk günden beri.
Canları üzecek dili öğrendik.

Afet farklı idi, enkaz ağırlık.
Her enkaz altından, yüzlerce çığlık.
İmdadına koştu bütün insanlık.
Komut bekleyecek duru öğrendik.

Geçti felaketten kırk sekiz saat
Sonrası başladı esas icraat.
Bu süre zarfında binlerce hayat.
Söndü. Rakamları, sayı öğrendik.

Şu son asırdır ki uzay çağında.
Bir süper ülkeyiz her bir alanda
İşte en ağır ve acı olanda
Bilmem kaç bin ölen canı öğrendik.