26
Yorum
47
Beğeni
4,9
Puan
1106
Okunma

Şiirim, bir şiirinde hem ateist olduğunu belirten hem de ‘ben bir ağacım’ diyen bir şair arkadaşa nazire olarak kaleme alınmıştır. Lâ-din: Dinsiz anlamında kullanılmıştır. Osmanlıcada olumsuzluk ekleri “lâ” “nâ” “bî” ekleridir. Bu ekler kelimenin önüne gelir. Lâ-yemût, Nâ-mütenâhî, Bî-çâre gibi. Bazen iki ek üst üste gelebilir. Bu durumda olumsuzluğun derecesi artırılmış olur. Bilâ-istisna: hiç istisnasız, bilâ-tereddüd: hiç tereddüdsüz.
Bir ağaç ol, kök sal, yerin altına
Gürgen ol, göknar ol. Lâ-din olma sen!
Yıkamasın seni hiçbir fırtına
Meşe ol, çınar ol. Lâ-din olma sen!
Dal budak salarak her yöne uzan
Zarar veremesin katiyen hazan
Şiirini yazsın gölgende ozan
Servi ol, sedir ol. Lâ-din olma sen!
Dallarına yuva kursun bülbüller
Toprağını hepten sarsın üçgüller
Dört yanında çiçek açsın sümbüller
Kayın ol, şimşir ol. Lâ-din olma sen!
Kelebekler uçsun bahar gelince
Arılar beslensin elverdiğince
Oynasın sincaplar hepsi keyfince
Porsuk ol, incir ol. Lâ-din olma sen!
Sana kıyan olsun yer ile yeksan
Salıncak sallansın her yaştan insan
Sevinçte kalmasın çocuklar noksan
Sığla ol, kâfur ol. Lâ-din olma sen!
Seğmenoğlu (Dr.Osman Akçay)
5.0
98% (41)
1.0
2% (1)