Zenginliğin düşündesin
Gözünü toprak doyursun
Biriktirme peşindesin
Gözünü toprak doyursun

Dinlemezsin helâl haram
Merhametin yok bir gram
Varsa yoksa "malım, param..."
Gözünü toprak doyursun

İncitirsin, kalp kırarsın
Para pul düşü kurarsın
Kalbini boşa yararsın
Gözünü toprak doyursun

Varlığınla övünürsün
Dünyalıkla avunursun
Bir gün sen de dövünürsün
Gözünü toprak doyursun

Yapan değil, yıkansın sen
Ateş olup yakansın sen
Hep kibirle bakansın sen
Gözünü toprak doyursun

Yetimleri kayırmazsın
Haklı haksız ayırmazsın
Sofrana dost buyurmazsın
Gözünü toprak doyursun

Meyve vermeyen dalsın sen
Taşlı, dikenli yolsun sen
Merhametsiz bir kulsun sen
Gözünü toprak doyursun

Kazandıkça azarsın sen
Kim isterse kızarsın sen
Güçsüzleri ezersin sen
Gözünü toprak doyursun

Sanma kendini yücesin
Sen aslında bir cücesin
Kapkaranlık bir gecesin
Gözünü toprak doyursun

Yalnız verdiğin senindir
Kibrine sebep ben’indir
Ölüm nihai yönündür
Gözünü toprak doyursun

Saltanatın biter bir gün
Neyin varsa yiter bir gün
Ruh bedenden gider bir gün
Gözünü toprak doyursun

M. NİHAT MALKOÇ