Hani hatırlar mısın
Bana almıştın ya bir
Dolma kalem…
Çok benzerdik biz çok…

Dışı ışıl ışıl içi kara dolma kalem
Bahtımıza benzemiş
Elem dokulu hasret kokulu hüzün nakışlı dolma kalem…

Yanında da vardı tükenmez kalem
Tükenmez demiştin ya ömrü bir solukta tüketen kalem…

Tüketti kurulan hayalleri
Tükendi tükenmez denen her şeyi
Tüketiverdi seni bana yazan kaderi
Tekrarı olmadı tükenen o güzel anların

Yalnız öyle miydi dolma kalem
O doldu ben doldum
Hiç vazgeçmedi yazmaktan…

Tükendik tükendikçe tekrar dolduk
Tekrar tükendik
Anlayacağın; bir o tükendi bir ben
bir o doldu bir ben
Gece gibi hep kara kara
dolma kalem

Bir gün umutlanır güneşi bekleyen ay çiçeği Doğmayacak güneşin tek yönü karanlığı
Kapkara kara geceyi yazdı dolma kalem

Hem var ya..!
Yazmaktan yorulmadı dolma kalem
O yazdı ben yazdım
Ama yalnız
Yalnız seni yazdı
Yazdı be…
Dolma kalem…