Ellerimin semanın yamacına uzatalı
Belki! Bir asır; belki de ondan dahası vardı
Tanrının eşleşmediği bir dünyada
Elli bin renkle insan olmuşum
Ne fark eder

Bu gecenin sabaha bir çift sözü mutlaka olacak
Kayıp şehir mi? insan yokluğunu hisseder
İçindeki sesleri bir yerlerde unutup,bulur
Ve bulur ümidi kadarım


Kapı dışarı edilmiş
Fotoğraf karesinde ki bakışları ararken
Az önce sevmenin ve sevilmenin küçük bir zulasına
Rastlayabilmek geldi aklıma

Ama!
Alınmaz ifadesi bile bile aşk suçu işleyenin
Duyulan sevginin kanı yerde kalır
Hasımım ben bana

Yani!
Aldığına saymış bütün onca hasretimi
Hazıra konmuş sanki kalbimin çırpınışları



Aklının ucunda ismim
Martıların ağzından ekmek kırıntıları ıslanır
Islak ıslaklığı ile
her şeyi kayıp ruhun derinliklerine çekilir

Onun şansı tepeleme
Ya benim şansım
Vardı tüyü bitmemiş ocakta közüm
Bir de bana yetecek hüznüm


Bu kalbe
Kendi ayaklarına dolanan acımın
Ve her an bitecek sevgimin de
Bir koruyucu meleği
Seni tekrar yeni baştan sevmenin de
Bir yolu yordamı olmalı ....