Yerle yeksan şimdi, Hatay, Kırıkhan,
Duvarı kalmadı, yaslanacağım.
Nasıl dayansın ki, buna yürek, can?
Yarım, noksan hâlde, yaşlanacağım.

Uykuda ansızın, sarstı zelzele,
Kıyameti gördük, koptu velvele,
Nice canlar boyun eğdi ecele;
Tarifsiz dertlerle, hisleneceğim.

Oysa okul vardı, Altı Şubat ‘ta,
Çanta da hazırdı, kıyafet, bot da,
Körpe bedenlerle, kaldılar altta;
Lâl oldum, kimlere, sesleneceğim?

Mülk sahibi Allah, bizler kiracı,
Döküldü binanın, sıva, kireci,
Yitirdik eşyayı, araç-gereci;
Tefekkür eyleyip, uslanacağım.

Faylar kırılsa da, kalpler birleşti,
Kardeşlik duygusu, gelip yerleşti,
Milletin her ferdi, arslana eşti;
Sanma soğuklarda, ıslanacağım.

Yemiştim, içmiştim, gezip tozmuştum,
Bu şehre onlarca şiir dizmiştim,
Sabahlara kadar, yazıp çizmiştim;
Ben hangi kaynaktan, besleneceğim?

Yârin döneceği, sıla yok oldu,
Mabetler, türbeler, kale yıkıldı,
Göç başlar, bilinmez yola çıkıldı;
Bir gün tüter elbet, isli ocağım.

Elveda anılar, hoşça kal mazi,
Mevlâm bir şans verdi, sayıldım gazi,
Helallik dilerim, ben sizden razı;
Yeni bir hayatı, üstleneceğim.

26.02.2023
Muhittin Alaca