Özlem ülkesine düşmüştü uykularım
kırağın bir zamanda durdu dünya
koynumda afili yalnızlığımı avuturken
çıka geldi koca yüreği ile
İnanması güç...
ruhuma ruhu değdi an büyüsü bozuldu sessizliğimin
rengarenk umutlar vardı gülüşünde
bahar kokusu teninde
aynı zamanda, yıllar sonra buluştu gözlerimizin çığlığı
kayıp iki tutkunun çekimiydi bizi özel kılan
kim bilir belki ödüldük birbirimize
geçmiş ve gelecekteki duaydık belkide

biz sevgili...

aynı yolda, aynı masada
belki aynı sokaklardan geçtik yan yana
aynı filmi izledik bir sinema salonunda
ben ağlarken sızladı yüreğin
sen üzülürken yandı içim
sen sevincini savururken rüzgârınla
ben tebessüm ettim
aynı yağmurda ıslanıp sevindik
aynı müziği dinleyip aynı düşe daldık
inandığımız aşktı kalbimizi birbirine bağlayan
tüm kalbimizle dilediğimizdi yollarımızın kesişmesi
işte bu yüzden söndür ışığı
ben seni karanlığında da tanırım...🍃