Bugün depremin 17 günü
harabat, enkaz yığınlarına iliştirdim
takatsız, güçsüz, yorgun bakışlarımı
büsbütün, tamamen çöktüm
insan olabilmenin namına

Sırtlayıp ölüm göçünü sırlayan
kervanlar yürürken şehirlerimizden
nasıl olur diğergamlık ne mümkün?
olmuyor işte sıcak yerimizden

Ana yurdum, vatanım görmedi
böyle ölümler görünmedi kaç asırdır
b1r hikmet var sual olunmaz
göz ile görünmez sırdır

Yer yarıldı, göğün çatısı uçtu
gerçekti gerçek sanma düşüdü
şiârında saklı nice umutların üstüne
kar yağdı rüzgâr esti üşüdü

Akıl edilemeyen zelzele ile
hatırı sayılmayan ahı var bahdların
zamanla yerliyerine yerine yerine
gelmesini arzularım ahdların

Gümüşhanlı’yım yorgun argın
şiirlerimi hiç böyle görmemiştim
isyan edemem sümme hâşâ
şu gerçek şimdi Güneydoğu’da herkes
ama herkes Allah’la baş başa