Bir ip,
Öylesine basit bir ip.
Ne kadar da masum,
Nasıl da hallice.
Uzun, upuzun,
İnce, ipince.
Sakladiğı bir sırrı yok.
Herşeyi göründüğünce.
Gözünün gördüğü kadar birşey işte.
Uzar da gider bazen kendi halinde.
Yok kimseyle kavgası,
Herşeyi sade.
Sonra birgün nasıl olduysa artık.
Ya bir parmak dolanır,
Ya da bir kol dürter.
Bazen de biri çeker,
Diğeri anlamadan büker.
Değişmiştir herşey.
Olanlar olmuştur.
Kendi halinde ki zavallı masum ip,
Korkunç bir düğüm olmuştur.
Masum değildir artık.
Her tarafı karmakarışık.
Ne ucu belli, ne de başı.
Tam bir perişanlık.
Her önüne gelen kurcalar onu ne yazık.
Düz bir yeri yok.
Kıvrım kıvrım her yeri.
Didik didik edilir,
Ellenir en mahrem yeri.
İstemese de kendisi,
Açılır her bir yeri.
Düğüm bile olsan buna dayanılmaz.
Olur sonun da olacaklar.
Olanlar olur.
Zavallı düğüm.
En sonunda kör olmuştur.

İsmail oral.