ßir Şiir Yazacaktım GözLerin GeLdi AkLıma, AğLadım!..
ßiraz da Kızgındım.
Şimdi Arasam Ne Derim ßiLmiyorum, Ne Dersin, Ne Kadar Susarız.
Sesin Yüreğimin Kaç Gramını Acıtır?
Ne Kadar Dokunur KeLimeLerin...
Kaç Şiir YazıLır Ardından,
ve NasıL Örtpas EdiLir ßir ÖzLeM DiLinin Ucundayken!..
¬ Vicdanım Acıyor, SarıLsan Geçecek...
ama NasıL GeL Denir Sana YokLuğun Üzerimde Tepiniyorken?
ßiLmiyorum NasıL SöyLenir ßir ÖzLemek İnadım GururunLa Savaşıyorken.
Daha Kaç Harf YazabiLirim ki,
IsLanan KirpikLerimin AğırLığı, GözLerimi Yumuyorken...
GeLsem Şimdi Sana...
ÖyLe Aniden, ßağırsam ßiraz, GözLerinin İçine ßaka ßaka...
ßağırsan ßiraz, Sesin Karışsa ÇığLığıma...
ßağırsam, ßağırsan, ßağırsak...
Susarız, Yine ßirden ßire.
Gökkuşağına ßenzeriz, Fırtına ve Yağmurdan Sonra,
Sanki SéNn Hiç Gitmemişsin,
ßen Hiç ßekLememişim.
Sanki SéNn de Hiç HüzünLenmemişsin Gibi,
Sanki, KüLtabLan Hiç ßoşaLmamış Gibi Senin de.
Ne ßiLeyim İşte...
¬ Umudum AzaLıyor, SarıLsan Geçecek...
Gidip ßir Uçurum Kenarına, İntikam ALır Gibi Otursak Yanyana.
Sanki, Atmışız Gibi ßirbirimizi Aşağıya,
Oturup ßir [D]eNiZ Kıyısında,
Ufuk Çizgisini İzLesek.
Sanki ßirimiz Oraya Kadar Yüzmüş Gibi...
GüLümseriz Yine, OLur OLmaz ßir SebepLe.
Sanki ßeni Hiç Kırmamış,
ßana Hiç Kızmamışsın Gibi.
ßiLmiyorum İşte...
¬ İçim Acıyor, SarıLsan Geçecek...
ßiLmiyorsun İşte, Herşey Üzerime Yürüyor ßu MemLekette.
KayboLmuş ßir Çocuk Gibiyim,
Ödüm Kopacak YanLışLıkLa ßiri Değse.
Herkes Yüzüme ßakıyor ßenim,
Sanki Sensiz OLduğumu ßiLiyorLarmış Gibi.
Sanki Herkesin Haberi Var Seni NasıL Sevdiğimden...
Sanki ßütün Şair’Ler Sana Aşık OLmuş.
ßütün ŞarkıLar AkLıma Getiriyor, Hiç AkLımdan Çıkmadığını...
Sanki, ßir Kadının Kokusunu Çeksem YanLışLıkLa İçime,
Sana İhanet Edecek mişim Gibi Kızıyorum Kendime.
AdımLarım Karışıyor, Kim ßaksa GözLerime,
ve Dahada AğırLaşıyor Hüzün, KaranLık Çökünce.
SöyLeyemiyorum İşte!..
¬ ÖzLedim, SarıLsan Geçecek...

¬ D-NiZ ¬