2
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
505
Okunma
Gökyüzü, bulutlardan abdest suyunu döküyordu.
İsrafil’in suru üflemesiyle bütün şehirler çalkalandı.
Dağlar, taşlar, yollar, binalar secdeye durdu.
Zaman arınma vakti, arş yere kadar eğilmişti.
İnsan yaratılmış olduğu toprağın alnından öptü.
Senden geldim ve sana döndüm diyerek.
Ve içinde biriktirdiği ne varsa dünyaya ait, kustu hepsini birden.
Sıyrıldı tüm benliğiyle, vakit yeniden inşa olma vaktiydi.
Necla Polat Hasbutcu ✍️
5.0
100% (8)
Cevap Yaz