VAHŞİ KEDİM

Nerede kaldı eski sevda çiçeğim
Bir tipide dondu kuytu köşede
Mezar taşı bile dikilmedi baş ucuna
Şimdi uyur ebedi bahçesinden uzakta
Uçurtmalar yapıp bırakır dalgalara
Köpükler alıp götürür gökyüzüne
Güvercin olur, martı olur rüzgarda
Kanadı kırılır, menekşe olur toprakta
Boynu bükülür güneş değmeyen odasında
Hayal kurar kar yağan kulübesinde
Çoban olur yıldızların altındaki ovada
Düşer peşine ayrılık kurdunun
Leş kargaları gibi döner durur bir an
Yolunu kaybedip ağlar çocuklar gibi
Dalar düşler evinde ebedi uykuya
Kalk diyen annesini tanımaz artık
Vahşi Kedi’nin pençesinde bir masumcuk
Bir yaralı ceylandır artık kapı ardında
Ne ilaç ne hekim ister ,toktur hayata
Açlığı naz ve cilve kadar lüzumsuz
Kurttan korkmayan eşek misali
Açar yeniden sevdaya gözlerini
Yeni bir melekler ormanına doğru
Yola koyulur bizim Vahşi Kedi

27.11.2004