6
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
817
Okunma

Ümitlerim nerede
Seni aradım bir mahşerin sokaginda
Yoktun, saçlarıma düşerken karlar
Dolaştım yanincaya kadar sokak lambaları
Hep umutla yaşadım geleceksin diye
Umudun adı göçtü yedi kat yere
Simsiyahti geceler neden gelmedin
Karanlıktı sokaklar,penceremde yağmurlar
Bitmiyor her gece kabusla uyandigim
Sabahlar
Zehir gibi zamanlar
Geçmiyor sensiz geçmiyor
Geçmesin artık sensiz ,yalnız zamanlar
Ay gulumsermi artık, bulutlar arasından
Belki yine yaşlarım islatacak yastigimi
Dön artık bitsin bu anlamsız ayrılık
Şimdi bilsen neredeyim,evim yok ve soğuk
Geceler
Buz tutuyor, ayaz vuruyor yalnızlığımı
Bir anlasilmaz vurgunun çaresizliğin deyim
Yeniden güneş doğsun karanlık pencereme
Açılsın yeniden korkusuzca kapılar
*
Günay Koçak
-Korkulu Günlerden -
5.0
100% (12)