35
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2465
Okunma

-tanıdık eski bir görüntüde
isimleri dilimden dökülüp
gidiyor sınıflarca-
.
..
...
“Dünyanın bütün çiçeklerini”
mumla gelen bir aydınlıkta biriktiriyorum.
sonsuzluğa bir şarkı sürgün dudağım
sevgi silerken tüm kötülükleri
güneşin yanındadır hep varlığım…
uygarlığı taşıyorum
doğuda kör bir yazgıya inat
dallar kadar uzuyorum
kül rengi umutları kar dağından alıp
ilk yazda meneviş sesine eş ediyorum
vakur bir bilge edası tavrım
alınlarından öpüyorum gümüş tenleri
yorgun kentler hıncıma hınç katıyor.
yazmayı öğrettiğim çocuklarla
yüzüm yüz üstü çakılıyor
ana dilinde
uygarlığı taşıyorum
batının ayçiçeği yüzlerine
güz yapraklarıyla
can evimde bir kasımpatı
kurtuluşa yeni hayat yazıyor
yitik bir bahçeden..
ölü sular ses vermiyor dirimde
“fikri hür vicdanı hür”nesillere
kandan süt emiyor yoksul
kaplarım
insansı değerlerim delik deşik kalıyor..
Anadolu düzünde
yeşil ekinlerinden nasıl geçerse güz
öyle geçiyorum genç bedenlerden
karadeniz’de yeşil dağ
akdeniz’de sınırsız mavi yüreğim
durmadan,yorulmadan
hasatlara uyanıp yüz yıllık uykumda
-her yanı Ülkem kokan
oğula kıza çoğalıyorum--
8/Eylül/2008 Dilruba Nuray ERENLER