SESSİZ ÇIĞLIK
Yusuf Yılmaz
Bir adım sessiz çığlık
bir adım umut
iki can bir yürekti bir yastık da
beraberce tutunmuşlardı hayata
bazen bir adım o
bazen de bir adım ben öndeydim
birimiz kopacaktık
maalesef o koptu dalından
bir ses geldi topraktan
halbuki ne çok istemiştim
beraberce kopmayı
sen yerin altımda
bir elin demirde
bir elin betonda
sessini duyuyorum
ama bir şey yapamıyorum
şimdi seni arıyorum
soframda odamda bahçemde
bağırmak istiyorum
boğazım düğümleniyor
geceyi bekliyorum
seni arıyorum
karanlıkta ayda yıldızlarda
yatıyorum zor uyku giriyor gözüme
hatıraların hayallerimi zorluyor
rüyalarıma girsen diyorum
sabah olmasın güneş doğmasın
korkuyorum hayallerim kaybolmasın
ağlamak istiyorum
bir teselli olur umuduyla
kabrine gidiyorum
konuşuyorum senin yerine
mezar taşına
gel diyorsun bana
gelirim elbette
bu soğukta
isterse deli desinler
isterse çıldırdı
konuşurum kendi kendime
koşarım
kara toprağa bir adım
göğe üç adım…