Çok yakındı, uzak sanılan o gerçek,
Oysa bir nefes kadar yakındı sana,
Ne vardı bir adım ötede kabullenecek,
Nasıl da güvendin sende emanet cana.

Kader kısmet dedin kendini avuttun,
Zaman en büyük imtihandı sana,
Sana toprakken can vereni unuttun,
Şimdi yel mi değdi tutunduğun dala.

Bir kere olsun yer yüzüne bakmadın mı?
Baksaydın eğer neler anlatırdı sana,
Bir gönüle coşkun seller gibi akmadın mı?
Aksaydın Hak yolunu bulur düşmezdin dara.

Kuşlar kanat çırptı diye mi uçuyor?
Başını göğe kaldırıp bir baksana,
Ağaçlar tomurcuktan çiçek açıyor,
Yediğin meyveleri bir bir tatsana.

Güneşle gülümsüyor sana yeni bir gün.
Şu kuşların şen cıvıltısını bir duysana,
Yepyeni bir heyecanla ötüşüyorlar her gün
Ne diyorlar kimi selamlıyorlar bir sorsana.

Dağlar taşlar nasıl da sağlam duruyor
Kalbin de onlar kadar sert mi bir dokunsana.
Hak dilerse koskoca dağlar un ufak oluyor,
Sende yüreğindeki taşları bir bir parçalasana.

Karanlıklar nasıl da sarıyor geceyi
Haydi durma ışıkları yaksana,
Düşürme dilinden en güzel heceyi
Allah’ın adıyla karanlıktan sıyrılsana.

Damla damla yağarken gökten Rahmet
Deryalar denizler doldurur anlasana,
Bütün varlığın sebebidir Nur-u Ahmed
O nur ile Rahmet deryalarına dalsana.


Ömer Koç