Söz bitti Efsunum…
Şimdi sen o muhteşem sesini de,
Beni kahreden cümleleri de yorma ne olursun.
Bir elini beline atıp, saçlarını rüzgâra çevirip,
Tatlı tatlı gülümserken,
Bir anda eski kabahatlerim aklına gelir de,
Kaşlarını çatardın ya;
Bir türkü gibi filizlenirdi yüreğim.
Bir şiir gibi susmasını da becerirdi dilim…
Tenin, yüreğinin temsili, ayyuka çıkan!
Bembeyaz…
Omuzların, savaşın!
Dipdiri!
Saçların ihtişamın!
Gökyüzüne savrulan kuşlar…

Ama söz bitti Efsunum…
Yürürlükte olan bakışlar,
Bizi, bir resim gibi her şeyin ortasından anlatır.
Yetmez, vallahi de yetmez!
Ancak bir annenin doğurmak üzereyken rahim sancısı
Şu bendeki sensizlik korkusunu anlatır!
Ama öyle de dememeliyim sana…
Dünya hali, bunu kullanmayasın!
Mayasında sorun yok elbet sevdanın!
Gönlüm dağlarına dumandır!

Ama sözün aşılmaz engelindeyiz Efsunum…
Kapılar kapalı değil!
Duygularının yönü değişti…
Adının hakkını veriyorsun!
Çok şükür Tanrı’ya ki,
Beni seninle sınadı!
Kolay iş deme!
Benim için onur vericiydi…
Kaç milyar insan arasından yolumuzu rastlaştırdı!

Öyle üç İhlas bir Fatiha değil,
Senelerce beş vakti de birlikte kıldırdı…
Ne yani sen gideceksin diye,
Bende ruhani değerlerimden mi gideyim?
Gitmek kelimesini telaffuz etmek de ne bileyim,
Her defasında içimden bir parça kopardı…
Otobüs terminalleri yalnızca ulaşım için değilmiş!
Bana bunca zaman sonra bunu öğreten kadın,
Ver o mübarek ellerinden öpeyim…
Zira bu gözler ilk defa sulandı.

Biliyor musun?
Ben çok hızlı koşarım.
Asla da yorulmam ha!
Koşarken de beynimin içindekileri boşaltırım…
İşte bu kez öyle olmadı!
Yani sana dair hisler benden daha hızlı çıktı!
Bu hali eda karşısında benim ayaklarımın esamesi bile okunmadı!

Söz bitti Efsunum…
Şimdi yolun yoldaşım da değil artık.
Seni bir daha ne zaman görürüm Tanrı’ya kaldı!
Bu çelimsiz, bu soğuk şehrin sokaklarında,
Oysa bir sen canıma yoldaştın…
Şarkılarımız da öyle yarım kaldı…
Yüzümde güller açtıran,
Gönlümde sırtı terli şen çocuklar koşturan,
Hiçbir kayıp beni böyle orta yerimden ayırmamıştı…
Teşekkür ediyorum verdiğin hizmetlerden dolayı.
Zira emeğini inkâr etmek, büyük saygısızlıktı!
Oysa bütün papatyalarım sana idi.
Kıymetiharbiyesini anlamadın…

Şimdi seninle kurduğumuz bütün hayalleri,
Başkalarıyla yapacak oluşumuz,
Kişinin kendi hakkına girmesi gibi…
Üzgünüm…

Ne bileyim işte Efsunum…
Sevda deyince akla mağlubiyet geliyor.
Ben ömrümde hiç böyle yenilmemiştim.
Olsun, canın sağ olsun…
Baharı anımsatan kokunun da alacağı olsun…

Söz bitti Efsunum…
Şimdi bütün emeklerimiz beyhude,
Bütün zamanlarımız küfürlü,
Aldığımız bütün kararlar yaralı…
İki bilet çektik,
Şansımıza,
Sende kurtuluş,
Bende esaret çıktı…
Ne diyeyim,
Uğurlar ola Efsunum,
Uğurlar ola!

CENGİZ İNCEER I PORTAKAL AĞACI KİTABI