Tıpkı mevsimler gibi,
Bir zamanlar ben de yazdım,
Hem yazdım hem okudum,
Kendi hikâyemi.

O zamanlar güzeldi her şey,
Ama biz fakirdik, bitmezdi hiç eksiğimiz,
Üst, baş, kalem, defter, kitap derken,
Yetmezdi paramız dondurma almaya,
"Dondurmacı amca elli kuruşum var,
Başka param yok, buna dondurma olur mu?"
Diyecekken vazgeçerdim yüzümü düşürüp,
Ya acıyıp halime, verirse dondurmacı amca,
İncinmez miydi gururum?
Ya it gibi kovalarsa beni,
Oturup ağlamaz mıydım?

O zamanlar küçüktüm ama büyük düşünürdüm,
En çok bana kalem, defter lazımdı,
Çünkü bir an önce büyümem lazımdı,
İç çeke çeke, hayalini kura kura,
Bir de gözlerimi kapattım mı yalan dünyaya,
Dondurmanın en kralını yemiş kadar olurdum yutkuna yutkuna.

Eskiden çetin geçerdi bizim oralarda kışlar,
Kalemimle birlikte üşürdük,
Sobamızda odun, kömür,
Ocağımızda bulgurumuz, aşımız,
Bir de yiyecek ekmeğimiz olursa,
Değmeyin keyfimize,
En zengini bizdik.

Uykuyu daha tatlı bilirdim,
Dondurmayı daha lezzetli,
Hoşuma giderdi en çok da karamellisi,
Unuttum söylemeyi,
Bir de incir reçelini severdim ben,
Hani oluyor ya şöyle küçük küçük.

Sonra hepsinden vazgeçtim,
Ta ki seni görene kadar,
Koyunca başımı buz gibi yastığa,
Sevdiğim her şeyi unuttum bir bir,
Gözümün önüne hayalin,
Sade bir dondurma gibi süt beyaz tenin,
Karamel renginde gözlerin,
Aklıma yalnızca sen gelirken,
Hadi uyu uyuyabilirsen.

Bir hastaya sor sabahı,
Bir de bana,
Kalemimin, defterimin yanına
Bir de silgi gerek şimdi,
Düşündüm de kalbinde hiç olmadım ki,
Bırak onu, biz yanyana hiç olmadık ki,
Hayal bu ya, bana bir kerecik verseydin kalbini,
Olur mu ki?
Sonra vazgeçtim,
İsteyemem ki,
Dilenci değilim ben,
Ya yine incinirse ruhum?

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
30-31 Ocak 2023, Isparta