Bu şiirim onca kalabalığın içindeki yalnızlara gelsin Huzurlu akşamlar diliyorum
YAŞIYORUZ
Yaşıyorum işte kışın kar boran ayazında
İki kapılı bir handa ölümle yaşam arasında
Ölümle yaşam arasındaki o naif çizgide
Yaşıyorum cümle alemlerle yürek yalnızlıklar içinde
Şimdi sen yoksun kanadım kolum
kırık
Dudağımın kenarında nazende bir ince ıslık
Yok yok içten yırtılır vurur dışına bir acı çığlık
Özlemin içimde durmaz karalar bağlıyor
Yetmemiş ızdıraplar başım beynim ağrıyor
Seninle yitik duygular yüreğimi dağlıyor
Akan göz yaşım durmaz gören mutlu sanıyor
Gülüşümün ilacı acı dal budak sarıyor
İçim kan revan ağlarken gözlerim
İmdat çığlık ışık arıyor
Düştü ciğerime derin yürek ateşi yanıyor
Bir sızı var benden içeri oyuk oyuk bedenimi sarıyor
Öyle bir yaraki kabuk tutmaz oluk oluk kanıyor
İşgal altında kalmış ülke misali gibi yüreğim çırpınıyor
Durmadan elimde keskin hancerle savaşıyor
Yoruldum yoruldum artık gücüm tükeniyor
İçim korku kalbim ürkek gayrı bitik daralıyor
Mutluluk yüzü görmeden kopacak bu film diye korkuyor
Sensizligin ihtimalinin kaldım ihtilalinde savaşıyor
Yüreğim uzun bir gazel
Kalmışım böyle faili meçhul”lerle kalabalık içinde