Usulca içeri girip
Seni aradı dün gece
Uykusuz yatağımı uzunca bir süre yokladı
Geldiği perdenin aralığından
Sessizce çıkıp gitti ay ışığı…

Sineklikten geçip
Bir meltem başını uzattı güzel mi güzel
Perde kımıldadı
Gezindi çarşafta sağa sola
Kimseyi bulamadı
Boyun büktü
Diğer pencereye yönelip
Gözü arkada gitti…

Suskun loş karanlık ardından baka kaldı
Yalnızlık saniyenin adım aralarında
Gece kuşunun yanık feryadında inilti
Odada kendine küskün bir ses
Ve
Tekrarlara boğulmuş bir nefes…

Zaman aktı hesapsız
Geceyi yırtan ses sustu
Yastık boğuşmayı bırakıp dinledi
Yalnız kuş eşini bulmuştu…

Neden döndü bilinmez
Vefasız meltemin gittiği aralıktan
Tekrar içeri attı kendini ay ışığı
Hüzünlü gözlerini dikti gözlerime
Ne ağladı, ne ağlattı
Ne de şafağa kadar yalnız bıraktı bu aşığı…

Turgut Uzdu