Düşler mubah, şair şiirler de.
İklimde seken yüreğine yazıklar olsun
Sevgiyi delik deşik eden renklere isyanım
Arşı alaya çıkan yalnızlığın, şair…
Ve evet: sen bir günahkârsın.

Yaftalar uçuşan ve imgeler
Serildiğin şu döşekte ömrün geçer
İhya edilesi idi oysa yüreğin önceden
Sevdiğin kadar da sevildiğin
Bilmesen de geldi erkenden göç vaktin

Uyuma şair
Uy da kurallara
Selamın yitik olsa da kelamını sun insanlara
Derdest edilmiş bir hayattan arda kalan ne ise
Semazen yüreğinle bestele en güzel şarkını
En güzelini yap ve aşka ayır vaktini
Azıcık da kendini sev
Neylerse Mevla güzel eyler
Unutma farkını

Fidan boyunda gün
Sen şair ve hüznün:
S/üzüldüğün kadar sızlandığın
Sızan acından devasa katlar çıktığın hayatın
Varsın olsun manifestosu yazdıkların
Yakardığına illa ki taptığın
Yazdıklarındır yüreğinin atığı
Yazdıklarındır yüreğin attığı kadar
Hemhal olduğun kader
Kederinle istifli sözcüklerin
Hüzün dilekçen

Sarmalında hayatın minik bir kuş
Semiren acıların nezdinde çıktığın o dik yokuş
Varlığın ve yokluğun nasıl da berduş
Bir imgedir seni çağıran uzaklardan
Ve iyi ki de el açtığın sadece Yaratan

Bir yaratı ise şiir
Tanrısısın kelimelerin
Ölümlü ise yaşadığın beden ve ömür
Tevazu yüklü olduğun kadar
Boy verecektir
Varsın olsun kaderin yalnızlığın ikame ettiği
Şüphe de etme kendinden
Yazdığın kadar temenni ettiğin
Her yeni gün her umut
Elbet bayrağını diktiğin kadar
Mutluluğun da temeli
Tayin ettiğin bir duygu bir huzur bir de konduğun bulut
Kaybolmaya ramak kala
Rabbinin sunduğu ışık

Kordan mıdır yüreğin?
Kör müdür sevgini sunduğun kadar sevilmediğini
Beyan eden gözler?
Közünde aşkın
Tek kozun mademki sevgin
Dilemması yüreğin
Ve dil yaran
Kapıp da koyuverdiğin ne çok acı asla değil yalan
Yandığın neferin
Yaktığın her şiirin
Yana yakıla sevginin
Bir uzantısı madem kalemin

Matemine sadık ol ve koru cesaretini gücü de
Güç bela sevenlere aldırış etmeden
Kaz mezarını sergüzeşt kaleminle
Katıksız sevgin hizmet ettiği kadar evrene
Hâkimiyeti sevginin
İlla ki reşit kılacaktır mutluluğunu
Gaipten gelen coşkuna da ek ruhunu
Ve biç sadece biç gönlün güruhu
İken duyguların ve tutulan nutkunu
Kimse ayyuka çıkaran
Noksanlarını da sev ve hiçliğine kanat aç

Beyhude olsa da yarınlar
Savını sun ve yolunu açsın Tanrı
Yaktığın şiirlerin nasıl ki dillenen muradı
O varlığında saklı
Tek kat izi dahi yeter seni
Anlatmaya
Anladığından fazlası saklı olsa da kâinatta
Sadece bekle sonra da sav sıranı

Sırasız ölümlerden ölüm beğen
Budur seni mutlu kılacak
Budur yalnızlığını sonlandıracak
Budur bu:
Fıtratından uzanan o yolu
Daim kılacaktır yine Rabbim
Körelen hecelerden derlediğin
Varsın olsun
Körü körüne sev
Yazgını kabullendiğin kadar da yaz hikâyeni, şiirini

Tebessümler ekili bıçkın ruhunda
El verense yağan nurun eşliğinde
El aman desen de
Saklı tut sabrını ve umudunu
Çünkü bir şiirden fazlasıdır içinden geçen
Baskın aşkının ve fermanının izinden giden
Yüreğini ferah tut ve tut elinden kalemin
Kazık kakacağın bir ömür değildir de kaderin
Kaybolan zamanın ardından
O hayat ki heba ettiğin
Ve bil ki: er geç alacaksın karşılığını
Sevdiğin kadar suskunluğunun katlarında saklı tutulası
Yaşını silen elbet sadece Rabbin