Vahdet Kıraç gardaşıma

Dünya üç günlüktür, ikisi geçti,
Ağlamayı bırak gül Vahdet gardaş.
Felek zulmetmeye seni mi seçti,
Biraz metanetli ol Vahdet gardaş.

Sarıgüzel köylüm Vahdet gardaşım,
Samimi ahbabım hem de sırdaşım.
Seninle beraber akar göz yaşım,
Akan yaşımızı sil Vahdet gardaş.

Annemiz kanserden uçmağa vardı,
Ve sonra bu illet kimleri sardı.
Bu Kahramanmaraş tek sana dardı,
Dünya el aleme bol Vahdet gardaş.

Ağlamaktan gözlerimiz pınarmış,
Başına gelmeyen bizi kınarmış.
Hak kulunu türlü türlü sınarmış,
Bu bir imtihandır bil Vahdet gardaş.

Seninle iftihar eder Maraş’ım
Kenar mahallelim garip varoşum.
Korka korka hatırını soruşum,
İşte böyle böyle hâl Vahdet gardaş.

Ben sana sırdaşım derdini söyle,
Karamsar olup da çekinme böyle.
Sabreyle şükreyle tefekkür eyle,
Kalbini mevlâya sal Vahdet gardaş.

Felek mahkum etti kedere gama,
Hasret kaldı toy düğüne bayrama.
Yırtık kapanmıyor küçüktür yama,
Kendine teselli bul Vahdet gardaş.

Vahdet Kıraç kütükdeki adıdır,
Derdi ne sevinci ne muradıdır.
Biraz huzur biraz ağız tadıdır,
Allah’tan dileğe el Vahdet gardaş.

Kendi yarasını kendisi sarar,
Bilge kuzusuna bir çare arar.
Derdin kimden yana veremez karar,
Güler yüzlü tatlı dil Vahdet gardaş.

Bilge kızı daha on dört yaşında,
Çare arar hayalinde düşünde,
Aşık Aslansofu derdi döşünde,
Seni gardaş bile kul Vahdet gardaş.