Gönül gözlü aşık Veysel

Konup göçtü şu handan
Gönül gözlü aşık Veysel
Vazgeçmişti bu candan
Gönül gözlü aşık Veysel

Yakmış hasret ciğerini
Kucaklamıştı diğerini
Şimdi anladık degerini
Gönül gözlü aşık Veysel

Hasret bükmüş belini
Sazına vurmuş elini
Söylemiş ozan dilini
Gönül gözlü aşık Veysel

Allah almış gözlerini
Baldan tatlı sözlerini
Farkettirmiş özlerini
Gönül gözlü aşık Veysel

Her daim gönül almış
Derya gibi aşka dalmış
Ardında bir sazı kalmış
Gönül gözlü aşık Veysel

Dost diye toprağa sarılmış
Dünyadan çok yorulmuş
Çiçekle gözleri alınmış
Gönül gözlü aşık Veysel

Ayrılıklarla beli bükülmüş
Gözlerinden yaşlar dökülmüş
Yüreğinden parçalar sökülmüş
Gönül gözlü aşık Veysel

Kaybetmiş gören gözünü
Sakınmamış hiç sözünü
Veriştirmiş azını, çoğunu
Gönül gözlü aşık Veysel

Uzun ince yola gitti
Dünyanın derdi bitti
Olanlar canına yetti
Gönül gözlü aşık Veysel
Şerife Bozoğlan Eker
19-01-2023