Koşuşturuyor kuşatılmış bulutlar
Annemin bakışlarının arasında
Kaybolan özgürlüğüne ağlıyor
Vurgun yiyen yakamoz gecelerim
Öfkeye dönüşmüş
Annemde kalan tebessümüm
Yitik şehrin darağacı sevdası
Yalnızlığına ağlıyor zifiri karanlık
Bağışlanmasını bekliyor
Gözlerimdeki masunluk

Kyabolan özgürlüklerimiz ve yitip giden gülümsemelerimiz, her acılara büründüğünde yüreğimiz annenin gögsünde yakalamak sevgileri ve yeniden yüklenip umudu yüreğe, ağlamadan sevgi ile ulaşmak masmavi gökyüzüne ve yaşamak dolu dizgin özgürlüğü.

Bu mümkün mü. Öylesine tutsak etik bedenimiz gibi duygularımız da, ne yapar isek yapalım azate edemiyoruz bir türlü ve her tutsaklığımızda yine ağlıyor gözlerimiz.

Çok çok özel bir şiir idi. Sorguladım kendimi ve toplumsal değerleri. İyi olanları aldım yüreğime ama kötü olanları silip atmak istedim yer yüzünden ama ne yazık ki yine başaramadım. Çünkü sorular yine cevapszı kaldı dudağımın ucunda.

Kutluyorum kaleimizi ve saygılar yüreğinize. Hüzünlerin bir an önce yüreğinizden dağılması dileği ile