BABASIZIM, BABA SIZIM !
Ölmeleri gereken, insanlar yaşıyorlar.
Sense alelacele, neden gittin be BABAM ?
Haset mikroplarını, her yere taşıyorlar.
Neden beni kaçmaya, muhtaç ettin be babam?

Acın halâ taptaze, dinmek nedir bilmiyor.
Neden benim başıma, güzel şeyler gelmiyor ?
Bir kez olsun benim de neden yüzüm gülmüyor ?
Sen varken iyiydim ben, neden yittin be babam ?

O gün benim dünyama, zifir karanlık çöktü.
O gün acın ruhuma, sökülmez çivi çaktı.
Benim gibi değildin, senin sevenin çoktu.
Ben dururken niye sen, kabre yattın be babam ?

Bak ben de çekip geldim, oralar bomboş sensiz.
Bir ruhtan ibaretim,ben dünyada bedensiz.
Yükselirim göklere, belki bir gün nedensiz.
Gönlüme hasretini, neden kattın be babam ?

Senin gölgen gidince, güneş yaktı kavurdu.
Kader beni bu yaşta, gurbet ele savurdu.
Direğimi yakından esen rüzgar devirdi.
Hilâlimdin sen benim, neden battın be babam ?

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)