Uzun zamandır yoksun
kelimelerin ışığında
karanlığın gölgesinde
seni arıyorum

Ay, yıldızlar ve Sema
bir araya gelse
güzelliğinden bir parça oluşturamaz

uzun zamandır yoksun
Gönül evim sahipsiz kaldı
ruhum kederlendi
gözlerimden nem eksik kalmadı

uzun zamandır yoksun
yokluğun;
Kara kışın ardından
ilkbahara benziyor
yokluğun ;
yağmurlu bir günümün ortasında güneşin bulutlar arasında
ortaya çıkmasını benziyor

şimdi sen yoksun ya
bilmem hangi zaman dilimlerinde gittin
bana sorarsan
bir ömür
takvimlere sorarsak
10 koca yıl geçmiş
şimdi sen yoksun
Özlem’in burnumda tütüyor
Zaman beni
bir duygu karmaşasından
alıp götürüyor

bu yıkık virane yerden
gözlerine bakmayI özlemişim
bakıp bakıp mutlu olmayı özlemişim elini tutmayı
uyurken Allah’a şükürler etmeyi özlemişim

şimdi sen yoksun ya
bilmem hangi zamanlarda
işgal ediyorsun beni
sanki beni
cehennemlere atmışlar da bir daha çıkarmamışcasına
acı çekiyorumdur
İçim yanıyor
Gönül hanımım darmadağın
Yokluğuna
Özlemlerine
söyleyecek kelimem kalmadı
sol tarafı mı oluşturan
et parçaları çürüdü

kimsesiz kalıyorum
anlamlar ;
anlamsızlık kalesinde
hiçliğe dönüşüyor

şimdi sen yoksun
sensiz Kara toprağa
gömecekler beni
içimdeki cehennemde yakacaklar
ah ah düşüncelerim
bir daha var olmayacak birine
can veriyor artık...