25
Yorum
46
Beğeni
5,0
Puan
513
Okunma
ne çok yırtık var ömrümüzde
bir o kadarda sökük
her kör düğümün yanında
buruk bir sızı
ayırır benzerlerimizden ikimizi
ne sen hatırlarsın
ne ben unuturum
bir gök gürültüsü ki
yer yerinden oynar
sen yaralarını dağlarsın
bense oturup ağlarım
bir zamanlar
kahkahalarınla ısınırdı
gecemin soğuk odaları
insafsızca
düşlerde yerleşirdi
savruk acıların arda kalanları
sen çağırırken ibibikleri
ben kahrımdan ölürdüm
bu şehir tipi gibi yağar üstüme
ve absürt müntehirleri çağrıştırır
bir garibanın avucunda saklıdır umut
ama söğüt ama somut
sen uzak durdukça nisyanlardan
ben isyanlara kulaç atarım
yetmezmiş gibi
birde ortalığı birbirine katarım
5.0
97% (33)
4.0
3% (1)