benim yalnızlığım mühürlü.
Bir türlü kırılmıyor.
İçimde acımtırak bir zehir.

Gecelerime akıyor.
Yastığım korkularımı misafir ediyor.
Güneş varmış gibi görülen bir yok.

Belki şimdi sonbaharda değil bu mevsim.
Herkesin olduğu benim olamadığım.
Ama ben hep telkin ediyorum sevdiklerimi.
Ama ben şüphe dolu bir zindanda müebbet yemişim.
Acıyor canım acıyor parmak uçlarım.
Baharı tutarken kış dolanıyor ayaklarıma.
Tökezliyor bedenim.
İçimdeki tüm sarhoşluk çılgınca kaçışıyor.

Bir çınarda gözüm.
Yada bir söğüt ağacının meşhur sessizliği..
Buhar olup uçmak istiyorum.
Ama hangi evreme..
İlk yarama mı son yarama mı..?
Çünkü halka var ama yok..

Çığıltılar kopuyor içimden..
Deliliğe vuruyorum.!
Mesela şarkı söylüyorum.
Ama olmuyor bu sefer..!
Yol geçmiyor zaman acımasız..

Ben sadece kendime bir zalim olmuşum.
Her gün idam ediyorum umutlarımı.
İçimdeki kayık batacak belli.
Bu kadar alırsa bu yürek.
Kim kurtaracak bu deliyi.!
Hey aşk..!

Hiç zincir atamayacak mıyım ben sana.?
Hep sen mi acıtacaksın beni..?
Hatice Nilüfer