Nice hayalleri gömdüm maziye
Bir gün bilmedin de göçtüm ağladım
Pâre pare oldu ciğerim köşesi
Yaralarıma tuz bastım ağladım

Her sabah bir umut kalktım ayağa
Her akşam hüzünle çöktüm ağladım
Damarda kandın kalpte dolaşan
Son damla kanı akıtıp ağladım

Bir yangından çıkıp düştüm yoluna
Saman alevidir deyip ağladım
Söndürdüm içimde harlı ateşi
Yârin yerine taş koyup ağladım

Ben sığmadım herkese han,dı gönlün
Kuş gibi kafese kondum ağladım
Yoktun yanımda eydi başımı ölüm
Teslim oldum ecele bittim ağladım

Dünya duymuştu da bir sen duymadın
Elli alem yandı bir sen yanmadın
Sen açtın yarayı bir sen sarmadın
Dağladım yarayı sardım ağladım

Aşk dedin yaktın gönül otağımı
Arşa bıraktım ben yürek yaramı
Mahşere kalır mı aldın ahımı
Mevlâmâ sığınıp yenildim ağladım

Sana söylenecek bir söz kalmadı
Sana yetecek bir bende kalmadı
Yandı bitti ömür külü kalmadı
Savurdum küllerim bittim ağladım

Aşk ile kaldım nal ile mıh arasında
Yârin izi var gönül yarasında
Affetmek için bulduğum sebepten
Vazgeçip içime gömdüm ağladım

Binlerce defa öldüm ben uğruna
Bir kez el üstünde tutmadın beni
Mezarım kazıldı selâ,m okundu
Bitti şu ömrüm de kandım ağladım