Gece avı da ne acayiptir.
Özellikle Çanakkale Boğazı’nda.
Bir dem gelir av keser,
Hayvan yem yemez,
İnsanın sabrını taşırır.
Bir dem gelir gümbür gümbür biner,
İnce takım dayanmaz.
Oltayı bedenden patlatır.
Kimi; iğneye abanır
Balıkçının elindeki nasıra dayanıp
Can havliyle misinayı sicim gibi gerer,
Adamcağızı su gibi terletir.
Kimini de tuttum zannedersin
Kendini küpeşteye çarptırıp
Gerisin geriye denize atlar,
Anandan emdiğin sütü burnundan getirir.
Kamburlaşıp sırtı kararmışı mı dersin,
Avını kovalarken av olup yaralanmışı mı?
Bir şekilde yine de hayatta kalıp oltaya takılmışı mı?
Gelirse yemine kiloluk karagözler, sargözler, çipuralar mehtapta,
Pulları birer yıldız misali parlaya parlaya.
Sudan çıkıp sandala aldın ya,
Sanırsın; oltanın ucunda ışıldayan bedr-i tamdır.
İşte o an dersin ki işim gücüm tamamdır.