YENİDEN DOĞMADIM BEN

Her günün ardından
Sancılı bir hava birikiyor bulutların renginde.
Öylesine acıtıyor ki yokluğun
Okuduğum senli her hüzün cümlesi
Yakıp yıkıp savuruyor beni yerden yere...

Bir şarkının başlangıcında başlayan ney sesi
Bir kemanın sesinde ürperen beden dili
Bir ezginin bitişinde akan gözyaşları dinmek bilmezken
Senden kalan hatırlarla kendimi avuturken
İçimdeki senle hep eksik kaldım...

Yağmurun ıslatıp durduğu bir camın kenarından izleyip durdum ruhumdaki seni.
Sonra bir film şeridi gibi kare kare izledim biriktirdiğimiz o harika zamanları...

Hani derler ya doğumdan ölüme değin her insanın içine bir sevgi tohumu ekilir.
İşte sen içime sevgi tohumunu ektin
Ve ben o sevgi tohumuyla hâlâ ayaktayım...

Bana hediye ettiğin ay ışığıyla
Elbet bir gün sana komşu olmak için sana doğru yol alarak
Sana ebedi geleceğim bekle beni.

Mehmet ÖKSÜZ