ZEHİRLEDİK

Genzimizi yakar oldu
Yeli bile zehirledik
Egzoz, duman kokar oldu
Gülü bile zehirledik

Ağudur kazanda pişen
Diz kalmadı dağlar aşan
Perçem perçem yüze düşen
Teli bile zehirledik

Yurt koymadık böceklere
Yiyecek, içeceklere
Sem fışkırttık çiçeklere
Balı bile zehirledik

Antilopa döndü camız
Kul hakkı yiyenler semiz
Hava, toprak ve tertemiz
Gölü bile zehirledik

Cühelayı hoca ettik
Gökyüzünü baca ettik
Kimyasalı boca ettik
Dalı bile zehirledik

Kirlendi ruh, kalpsiz beden
Tilkiler sürüyü güden
Misk-ü amber güle giden
Yolu bile zehirledik

Çoktan unuttuk harmanı
Koymadık dizde dermanı
Ateşe verdik ormanı
Külü bile zehirledik

Elyafa değiştik yünü
Tarihe gömdük hep dünü
Değiştirip temiz geni
Dölü bile zehirledik

Gönüllere sevgi eken
Duru ırmak olup akan
Ana sütü gibi kokan
Dili bile zehirledik

Kurdu etmek için koyun
Nurgül’üm kurdular oyun
Milleti eyleyip piyon
Kulu bile zehirledik

Sem: Zehir

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ