Sığınma namerde donsan sazakta
Dost olanın sönmüş külü makbuldür
Kul o ki lekeli sözden uzakta
Kardeşlik öneren dili makbuldür


İnsanlık üstüne şudur ki tabir
Kendini zehirler sınırsız kibir
Yarenler ceminde özü sözü bir
Olanların her tür hali makbuldür


İnanma nadana körü körüne
Güvenirsen dertler açar serine
Niyeti gizlide akîl yerine
Yüreği açıkta deli makbuldür


Kimisi ahmakça tapınır güce
Kendini dev sanır bilmez ki cüce
Saltanat düşkünü aymazdan önce
Urbası kırk yama veli makbuldür


Hakkı savunanı sakın ha yerme
Adaletsiz kula hiç önem verme
Soysuzun bağından goncayı derme
Dağdaki çalının gülü makbuldür


HAK’ ka hürmetkârın önünde eğil
Haramzade kula hiç etme meyil
Nesebi bozuğun vahası değil
Halisin güngörmez çölü makbuldür


Aydınlığa çıksın her daim yolun
Yardımını umma tamahkâr kulun
Nefsiyle barışık garip, yoksulun
Lokmasını bölen eli makbuldür