7
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
721
Okunma

Bu nasıl bir gece yıldız yok ay yok.
Her taraf karanlık, gören olmuyor.
Bu garip evimde, çorba yok; çay yok.
Bir sokum ekmeği, veren olmuyor.
Ne kalacak yerim, ne bir yurdum var.
Ne bir oğlum, kızım; ne de ardım var.
Sığındığım, üstü açık dört duvar.
Kapımı vurup da giren olmuyor.
Yorganım gökkubbe, yatağım toprak.
Başımda birikir, düşen her yaprak.
Ahirim bu işte, bu en son durak.
Yalnız başınayım, soran olmuyor.
Demezmiyiz her gün, bu dünya fani.
Varımı yok eden, insanlar câni.
Gelir mi Birisi, nerdedir hani.
Benimle bir hayal kuran olmuyor.
zekeriya duman
5.0
100% (7)