Yavaşça inerken göz kapakların
Teğet geçmişti bakışların
Ağır aksak,
Mıhlanan gözlerime

Daha derin oksijendi
Muhtaçlığı sinüslerin
Köşelerimde çeyrek yay
Tabuları törpüleyendi,
Yarım daire kasislerden sekerek
Hızla yaklaşıyordu çember
Çizdiğin yörüngeye tutsak

Dudaklarına yuvalanan
Belli belirsiz gülümseme
Peyki olduğum kürre,
Nefesindeki amber
Öpüşündeki süslerin

Kimi öfkelendirirdi ki
Yüreklerimizde geçişen kesit
Hangi açıdan imkansızlık
Aşkın çapından büyük

Hayat akmakta işte dairesinde
Küp, gömülmeli belki
Uzak bir tarihte keşfe
Yaklaşırken toprağa.
Sensizlik,
Silindir geçerken üzerimden
Anlamsızdı, neydi düzgün
Ömür karmaşasında
Neydi yamuk

Yine de şükür
Aşkta yok halel
İlk günkü gibi mahrem
Fısıltısı aşina,
İçimizi coşturan armoni
Ne ölçülere sığmayan mesafe
Ne umutsuzluktan zerre
Kadrajın karesinde

Çünkü kaçınılmaz teorem;
Duygular benzer, duygular paralel
Sonsuzda olsa da kesişir elbet

erol başçı