İÇİMDEKİ AFACAN

Sabır bırakmıyor ki, durmaz içimde rahat.
Çocuklunu saç diyor, içimdeki afacan
Ne zaman yola çıksam, yürümek hep kabahat
Bas zillere kaç diyor içimdeki afacan,

Bir neşeli bir kurnaz, eli ayağı durmaz
Kafası benden başka kimseciklere sarmaz
Aklına eser ise, direk yapar hiç sormaz
Al başını göç diyor içimdeki afacan.

Zincirle kelepçeyi alıp taktı elime
Durmadan da gülüyor, ses veriyor dilime
Bir şeyde denilmiyor, söyletmiyor kelime
Bana da yer aç diyor içimdeki afacan

Hiç hanımlık kalmıyor, yok ediyor soyumu
O minicik beyniyle, kazdırıyor kuyumu
Vallahi bitirecek, ağır başlı huyumu
Boş veripte geç diyor, içimdeki afacan

Ara sıra bağırır, fırtına gibi eser
Büzüşür dudakları, hemen suratı asar
Ne oldu dediğin de kendince güya küser
Ne olacak hiç diyor, içimdeki afacan.

Sanki dondurma kaymak, yesen de doyamazsın
Kızıp kırılsan bile, onsuz gün sayamazsın
O olmadan yüzüne tebessüm koyamazsın
Bensiz hayat hiç diyor içimdeki afacan.

Hala kurtulamadım, kırk altı oldu yaşım
Bazen ona uyuyor, bela doluyor başım
Hemen sinirleniyor, çatıyor birden kaşım
Kırıp döküp biç diyor, içimdeki afacan
28 /11 / 2022 / Pazartesi
Mercan Nur