25 Yıl çalıştım emekliyim.
Aldığım maaştan,geçinemiyorum.
Bazen aybaşında, kirayı denkleştiremiyor.
Birkaç gün idare et demeğe ev sahibinden utanıyorum.

Televizyonu açıp seyrediyorum.
Aile yaşamına uygun olmayan diziler, realitı şovlar.
Mecliste bir birleriyle kaavga yapıp, yumruk atan vekiller.
Üzülüyorum, kızıyorum, utanıyorum.

Parası olan özel okullara gidiyor.
Yemekleri beğenmiyor, yemekler çöpe gidiyor.
Devlet okuluna gidenlerin, beslenme çantaları dolmuyor.
Milli eğitimin, eritilmesinden utanıyorum.

Şehit haberleri artık normal karşılanıyor,çoğunluk sessiz.
Ana kuzuları, vatan için can vermiş.
Kimileri diyor, askerlik yan yatma, oturma yeri değil.
Kimileri kelle diyor utanıyorum.

Alevi, türk, kürt, ırkçılık ayırımı.
Başı açık, kapalı, türban ayrımı.
Sanki cennetin anahtarı kendilerinde,
ALLAH’ la kul arasına girenlerden utanıyorum.

Ülkemin toprakları, parsel, parsel, yabancılara satılıyor
Milli kuruluşlar, yok pahasına, elden çıkarılıyor.
Bizi savaşta yenemeyenler, ekonomimizi idare ediyor
Ülkeyi, dönülmez bir uçuruma sürüklüyor.
Mecliste bu düzene el kaldıranlardan utanıyorum.

Kur’an da üfürükçülük, büyü, sihir yapmak yasaklanmış.
İnsanlar üfürükçülere, hocalara gidiyor.
Ölmüş hazretleri ziyaret edip, medet umuyor.
Yüce yaradan varken. başka yerden medet umanlar adına.
Peygamberden, kur’an dan, ALLAH’tan utanıyorum.


ALLAH bana,akıl, vijdan,kalp vermiş
Olanları seyrediyorum, çaresiz bir şey yapamıyorum.
Aman bana ne deyip boş veremiyorum.
Elimden bir şey gelmiyor, kendimden utanıyorum.